Зашто је хокеј пасторче?

од

у

„Сензационална вест“: Београд је коначно добио лед! Ташмајдан 15. новембра отвара клизалиште.

Та чињеница је више жалосна него „сензационална“, јер су Љубљана, Јесенице и Загреб своја клизалишта отворила већ почетком септембра, а Суботица и Цеље у првим данима октобра.

Београд је град који је први у нашој земљи имао вештачко клизалиште! Београд је одиграо пионирску улогу у развоју послератног хокеја на леду. Партизан је седам пута освајао првенство државе! И на томе се стало. Данас наш главни град има најзастарелије клизалиште, са старим и истрошеним машинама, које су већ и пре две деценије биле трофејне.

И то град који има новаца да гради, уз два већ постојећа стадиона, и трећи са капацитетом од сто хиљада гледалаца са најлуксузнијим пратећим објектима; да сагради десетак базена (отворених и затворених), две спортске хале итд. Заиста је крајњи немар што се под кров не стави једно вештачко клизалиште.

Зар то није доказ више да у форумима где се одлучује о градњи спортских објеката нема студиозног и дугорочног приступа развоју спорта у свим дисциплинама, већ су то одлучивали лични афинитети, који су неоправдано фаворизовали поједине спортове на уштрб клизачких спортова.

При томе не треба заборавити да је то врло јефтин, па самим тим и масован спорт, који је за организам здрав исто толико колико и пливање. Да ли то знају надлежни?